شکاف‌هایی که از دیوار به روح می‌رسند!/نقد جعفر گودرزی بر فیلم ترک عمیق
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نوشت:
یک سایکو‌درام مینیمالیستی که در فضای بسته یک خانه، تنش‌های روانی را به‌آرامی آشکار می‌کند. خانه‌ای که درب‌های قفل‌شده و پنجره‌های بسته و‌نظاره گرش استعاره‌ای از روابط بی‌اعتماد و گذشته پنهان است.زنی که دیگر حرفی برای گفتن نداردو در تلاش است تا از این زندان روانی فرار کند و مردی که در وسواس عشق و سوءظن دست‌وپا می‌زند. اما بحران زمانی اوج می‌گیرد که پای یک پلیس به این جغرافیای فروپاشی باز می‌شود؛ مهمانی ناخواسته که به‌جای گره‌گشایی، خود درون این بازی ذهنی گرفتار می‌شود.ورود پلیس به خانه در اصل نقطه عطف داستان است که رازهای پنهان این زوج را آشکار می‌کند.
فیلم در فضاسازی موفق است، اما روابط شخصیت‌ها و منطق حضور و اصرار پلیس برای حضور در خانه،پرداخت عمیقی ندارد. زن، در مرز تنفر و همزیستی معلق مانده، اما هیچ تلاشی برای خروج از این وضعیت نمی‌کند. مرد، میان توهم و واقعیت، در حال سقوط است. و پلیس، به‌جای حل بحران، حضوری کشدار و ناموجه دارد.
«ترکِ عمیق» بیش از آنکه به دنبال غافلگیری باشد، اضطراب را به‌تدریج در ذهن مخاطب رسوب می‌دهد؛ حسی از زوال، از گذشته‌ای که فراموش نشده، و آینده‌ای که راهی به رهایی ندارد. فیلم در ایجاد تنش در محیطی محدود کم‌وبیش موفق است، اما درامی که می‌توانست با یک ضربه قوی‌تر به نقطه اوج برسد، در نهایت در مرز میان تعلیق و ایستایی باقی می‌ماند. آخرین قاب، بیش از هر دیالوگی، در ذهن مخاطب حک می‌شود؛ جعبه‌ای که شاید دوباره بسته شود، اما رازهایش همچنان گشوده می‌مانند…
