نقدهای فیلم Eddington آری استر: یک نئو-وسترن حقیقی اما کم‌اثر
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، فیلم «ادینگتون» (Eddington) به کارگردانی «آری استر» پس از اکران در بخش مسابقه جشنواره کن نقدهای مختلفی دریافت کرد. امتیاز این فیلم در «راتن تومیتوز» بر اساس ۱۱ نقد تا این لحظه به ۶۴ درصد می‌رسد.
داستان «ادینگتون» در اولین ماه‌های پاندمی و در نیومکزیکو قرار داده شده و یک کلانتری به نام «جو کراس» با بازی «واکین فینیکس» و شهرداری به نام «تد گارسیا» با بازی «پدرو پاسکال» را دنبال می‌کند که با یکدیگر ناسازگارند. کلانتر پس از برخوردی تنش‌آلود در یک فروشگاه به خاطر پوشیدن ماسک، تصمیم می‌گیرد برای شهرداری وارد رقابت شود. دیگر بازیگران این فیلم، «آستین باتلر»، «اما استون» «ویلیام بلو»، «لوک گرایمز»، «مایکل وارد» و «کلیفتون کالینز جونیور» خواهند بود.
«کلایدر» می‌نویسد: ««ادینگتون» برای آری استر از نظر جلوه‌های بصری تکان‌دهنده و استعدادش در تجارب صحنه‌های کابوس‌وار شاید گامی رو به عقب باشد. اما برخلاف تصور استر می‌تواند این کابوس‌ها را بردارد و نشان دهد که چگونه در واقعیت چه حکمی دارند.»
منتقد «ایندی‌وایر» می‌نویسد: «چهارمین فیلم بلند استر به عنوان هراسی در سیستم کمتر اثرگذار است اما با وضوحی روز-به-روز نشان می‌دهد که آینده دیجیتال انسان‌ها را چگونه از توانایی تشخیص حقایق خودشان محروم کرده است.»
«ورلد آو ریل» می‌نویسد: «استر سعی می‌کند از همه‌چیز بگوید، اما گاهی به اندازه کافی درباره هیچ‌چیز نمی‌گوید. این جاه‌طلبی ستودنی است اما در اجرای آن زیاده‌روی می‌شود.» در بخش دیگری از این نقد آمده است که «ادینگتون» از نیمه دچار تغییر می‌شود و کمدی را به تراژدی تبدیل می‌کند: «هجویه به نئو-وسترن بدل می‌شود، یک تریلر سیاسی و در نهایت، اثری نزدیک به ژانر وحشت.»
«بی‌بی‌سی» می‌نویسد: «این فیلم شاید بهتر می‌شد اگر متمرکزتر و کوتاه‌تر بود، اما نگاه هنری دیوانه‌وار استر باعث می‌شود که اغلب کارگردانان در قیاس با او محتاط به نظر برسند.»
«استاندارد» نوشته است: «همه این ترکیبات درون این فیلم پاشیده شده اما استر نه در سوژه و نه سرعت پیشرفت از دستورالعمل سنجیده‌ای پیروی نمی‌کند. نتیجه ملغمه‌ای می‌شود از لحظاتی کش‌دار و ملال‌آور و هرج‌ومرجی تمام عیار.»
«تایمز» می‌نویسد: «فیلم به نظر در آنچه می‌خواهد بگوید و حتی شاید سوژه اصلی‌اش مردد است. استر روی عجایب و نشانه‌های پاندمی دقیق می‌شود اما اما کار اصلی یعنی درام و شخصیت‌پردازی را رها می‌کند.»
