بستن نماوا یعنی فراری دادن سرمایه گذار خارجی

به گزارش آژانس خبری سینمادرام، پرنیا فاطمی منتقد سینما در واکنش به توقیف پلتفرم نماوا اظهار کرد: درست در آستانه توافق هسته ای، درست در زمانی که بیش از هر وقتی به رفع تحریم ها نزدیک شدیم، درست موقعی که طرف غربی می خواهد در ایران سرمایه گذاری کند، کارشناسانشان در حال آنالیز بازار ما هستند که آیا امن هست یا سرمایه ما به باد خواهد رفت! نماوا فیلتر می شود، پلتفرمی که توانسته با همه فشارها موفق باشد، به سهم خودش پیشگام شود، حالا توقیف شده، می گویند چند ماه ادامه دارد، دهن کجی آشکار به دولت در حال مذاکره، پیامی واضح به سرمایه گذاران غربی که می توانیم در عرض چند دقیقه سرمایه شما را دود کنیم، یعنی نیایید، ایران مکان امنی برای شما نیست.
از یک سو رفتن به اماکن تاریخی هزینه دارد، زیارت بارگاه کوروش پیامبر در سالروزش را سخت می کنند، تخت جمشید را رها می کنند تا ویران شود، اماکن دیگر را می گویند زیاد است و تعدادی را گلچین کنیم کافی است! از این سو رفتن به سراغ آثار ادبی را دشوار کردند، گویی با فرهنگ و هنر این مرز و بوم دشمنی نهادینه ای دارند، سووشون واپسین ساخته نرگس آبیار را نگه داشتند تا مبادا کسی سراغ آثار نویسندگان دیگر برود، عزیزی به میانشان می رود و می گویند تا می توانید از سوژه های تعریف شده خودمان بسازید، بنویسید ما هزینه ساختش را می دهیم ولی آنچه ما می گوییم باشد، سراغ سوژه ناهمسو نروید، تصور کن نرگس آبیار و تیم حرفه ای اش اثری را تحویل دادند که یک زن محوریت اصلی آن است، لرزه به اندام نامحترم مردسالارانه شان افتاده، به یادتان باشد، خروجی این فشارها می شود تصمیم از سر ناچاری سرمایه گذارانی مثل نماوا که بروند در کشوری دیگر پلتفرم خود را فعال کنند، که هنرمندان را مهمان کشوری دیگر کنند تا اثرشان ساخته شود، که دیگر سانسور و ممیزی شما پشیزی ارزش پیدا نکند، که اندک چهارچوبی که در همین فضا رعایت می شد هم دیگر محترم شمرده نشود، از آقای اژه ای که وقتی آمد حقوقدان ها می گفتند بهشتی بازگشته، توقع نمی رفت که عنان قوه را بازیچه امیال یک بچه به ظاهر بسیجی گرداند، امیدوارم عقلانیتی که شهید رازینی و شهید رئیسی دنبال می کرد در قوه از دست نرود، یادمان نرفته خوارج نادانی که در قوه عباس معروفی را زندان کردند و رئیسی با شناختی که از درد هنرمندان داشت او را بر سر گذاشت و با اختیار خود وی آزاد کرد، یادمان نرفته رازینی را که وقتی نویسندگان را به بند می کشیدند ورود می کرد و حکم قاضی را می شکاند و آنها را آزاد می کرد، رابطه نزدیک ریاست قوه با هنرمندان همیشه نوید بازوی حمایتی این نهاد از جامعه بی دفاع فرهنگی را داشته که لازم است ادامه پیدا کند تا مبادا بستن این ساز و کارهای هنری و توقیف آثار ملی مصداق آیه 8 و 9 سوره تکویر شود که مفسران بزرگ آن را تشبیه می کردند بر زنده به گور کردن استعدادهایی که می توانست شکوفا شود اما به جهل دفن شد و مسببان آن در فردای قیامت هم‌ سنگ جاهلیتی خواهند بود که دختران را زنده به گور می کردند و خطاب نهیب کلام الله قرار گرفتند.
یقین کنید دریای جهل ساحل ندارد و هزینه اش را به گزاف پس می دهید، افراد هزینه ساز را برانید و خرد را محور امور قرار دهید.