یادداشت محسن خیمه دوز منتقد تئاتر بر نمایش چلوکبابی حاجی مولوی
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، محسن خیمه دوز منتقد پیشکسوت تئاتر و سینما طی یادداشتی بر نمایش چلوکبابی حاجی مولوی در صفحه شخصی خود نوشت:
چلوکبابی حاجی مولوی نوشته علی صفری، کارگردانی رها حاجی زینل و تهیه کنندگی داود نامور در عمارت نوفلوشاتو، نمایشی ست که ماجراهایش در دهه چهل ایران می گذرد با نشانه های خاص آن دوره به ویژه در دکور چلوکبابی (در و پنجره مغازه) و یک ماجرای ناموسی را روایت می کند که از میانه نمایش آغاز می شود و تا پایان ادامه می یابد.
ماجرایی که در هر دوره ای از جمله زمان حاضر می تواند اتفاق بیفتد ولی سانسور احتمالا وقوع ماجرا در زمانه حاضر را اجازه نمی داده. به همین دلیل در تئاتر امروز ایران تغییر زمان و حتا تغییر ملیت و مکان، شگردی شده برای رهایی از سانسور و بیان مساله در پوششی دیگر.
اما این انتقال نشانه شناختی همیشه هم موفق نیست و گاه منجر به ضد درام می شود و نمایش را به ابزار سیاست مسلط تبدیل می کند (اصطلاحا نمایشی حکومت پسند می شود).
بازی ها در مجموع خوب و قابل قبولند به جز چند ایراد بازیگری که در بازیگران فعلی تئاتر ایران گویا برطرف شدنی نیست. یکی تند حرف زدن، و دیگری حرف زدن با چاشنی فریاد. این دو آسیب بازیگری در برخی از بازی های این نمایش هم دیده می شوند.
با این حال برای نمایشی که با زحمت ساخته شده می توان احترام قائل شد و آن را دید حتا اگر برای نقد آن باشد. به شرط آنکه عوامل اجرا هم این حق را به مخاطبان بدهند که طبق خواست خودشان با نمایش مواجه شوند. و هر ری اکشنی را محترم بدارند. چه آنکه پرشور تشویق می کند (چون کار را دوست داشته)، چه آنکه بدون تشویق سالن را ترک می کند (چون کار را دوست نداشته) و چه آنکه ملایم تشویق می کند (تا هم نارضایتی اش را نشان دهد، هم از زحمات گروه تشکر کند).
