نرگس کریمی منتقد سینما: زیبا صدایم کن از هرجهت در بهترین حالت خودش ساخته‌ شده بود

به گزارش آژانس خبری سینمادرام، نرگس کریمی منتقد سینما طی یادداشتی اختصاصی در نقد فیلم “زیبا صدایم کن” نوشت:

زیبا صدایم کن فیلمی با محوریت رابطه‌ی پدر و فرزندی است که در مورد دختر 16 ساله‌ای است که پدرش سال‌هاست در بیمارستان روانی بستری است و مادرش آن‌ها را رها کرده و زیبا خودش به‌تنهایی بار زندگی‌اش را به دوش می‌کشد و حالا پدر زیبا«خسرو» با بازی امین حیایی، برای تولد 17 سالگی او، با سختی فراوان به‌پیش او آمده است تا آن روز را با او بگذراند.

فیلم پیام‌های پنهان و آشکار زیادی دارد، از بخشش و فرصت دوباره دادن به آدم‌ها گرفته تا توجه و اهمیت دادن به‌ سلامت روان.

فیلم با حضور زیبا در دادگاه برای گرفتن حکم رشد شروع می‌شود و از همان ابتدا با سؤال و جواب‌هایی که اتفاق می‌افتد کاشت‌هایی برای ادامه‌ی فیلم قرار داده می‌شود و اطلاعات خوبی را از کاراکتر به ما می‌دهند و کاملاً به‌جا هستند.

عطف اول آنجایی است که روان‌پزشک مجموعه‌ای که خود خسرو در آن بستری است، او را آماده‌ی حضور در جامعه نمی‌داند و اجازه نمی‌دهد تا او روز تولد دخترش را پیش او باشد و همین باعث فرار یک‌روزه‌ی خسرو ازآنجا می‌شود، نمایش دادن تمام پروسه‌ی این اتفاق، پربار و پر از کاشت برای ادامه‌ی داستان و پر از اطلاعات برای اتصال حسی مخاطب با شخصیت‌ها بود.

اوج داستان پرده‌برداری از حقیقت تلخی است که در قبال آن خسرو از زیبا می‌خواهد که او و مادرش را ببخشد که به نظر می‌رسید زیبا هم همین کار را انجام می‌دهد، این سکانس با توجه به تصویربرداری در ارتفاع، اثرگذار و هوشمندانه طراحی شده است.

صحنه‌ی پایانی شامل برخورد زیبا با مادرش است که عطف دوم نیز همان‌جا اتفاق می‌افتد، عطفی خلاصه، مختصر و مفید که تداعی‌کننده‌ی یک پایان خوش برای زندگی زیباست.

قهرمان داستان خسرو پدر زیباست که باوجود بیماری روانی که سال‌ها به آن دچار بوده حالا قهرمانانه آمده تا در روز تولد دخترش مشکلات او را یکی پس از دیگری حل کند، شخصیت‌پردازی خسرو به‌عنوان فردی که درگیر مشکلات روانی است و همواره استرس و اضطراب زیادی را به دوش کشیده بسیار عالی درآمده و امین حیایی این نقش را به‌خوبی بر تن کرده است. ترکیب بازی خوب حیایی در این نقش، استفاده از المان‌های رفتاری عصبی اضطرابی و… قهرمان را دوست داشتنی و قابل پذیرش کرده است.

ضدقهرمان داستان، خلیل است که مهران غفوریان بازی کرده، این نقش را کوتاه اما به قدر کافی می‌بینیم، آنقدری که می‌توان فهمید که چرا خلیل آدم بد قصه‌ و ضدقهرمان داستان فیلم زیبا صدایم کن است. شخصیت او سیاه است اما نه سیاهی که آن را با کلمه به بیننده بقبولانند، بلکه سیاهی از جنس بدجنسی و دو رویی است و این بدجنسی و دو رویی به واسطه قصه، نمادها، دیالوگ‌ها و بازی ساده اما درست غفوریان در این نقش به خوبی در آمده است.

بازی بازیگران اصلی و فرعی در زیبا صدایم کن همگی خوب است. امین حیایی پس از مدت‌ها که در مجموعه‌های طنز روی آورده بود، در زیبا صدایم کن نشان داد که همچنان در ایفای نقش‌های جدی‌تر تواناست. مهران غفوریان نیز که حالا تنها طنز بازی نمی‌کند، با وجود نقش‌ آفرینی کوتاهش در این فیلم، کارش را خوب و باورپذیر، همچون تماشای واقعیت انجام داد. ژولیت رضایی نیز در اولین نقش آفرینیش، بسیار خوب بازی کرد و شایسته ظاهر شد.

طراحی لباس‌ها در زیبا صدایم کن دقیق، هوشمندانه و باورپذیر است، لباس‌های آشفته برای خسرو نشان از درون همچنان آشفته‌ی او دارد و لباس‌هایی با گل‌های ریز و رنگ‌های ملایم برای زیبا نشان از این دارد که او باوجود ناملایمات زندگی‌اش هنوز روح لطیف و دختر بچگانه‌اش را حفظ کرده است.

تصویربرداری فیلم بسیار خوب است، ریتم حرکت دوربین مخاطب را همراه می‌کند و قاب بندی‌ها قابل‌قبول‌اند.

 داستان فیلم بیشتر در محیط بیرون و خیابان اتفاق می‌افتد و در صحنه‌های کمی با محیط‌های اختصاصی رو به رو می‌شویم اما طراحی همان دکور و صحنه‌ها نیز خوب از آب در آمده است.

 رنگ و نور تصویر در تمام فیلم یکدست است و توازن رنگی وجود دارد. موسیقی متن بسیار عالی و تأثیرگذار انجام‌شده و همگام با محتوای صحنه اتفاق می‌افتد و حس و مفهوم سکانس را به‌خوبی منتقل می‌کند. صدابرداری خوب است، اما در دو صحنه صدا سینک نبود.

آقای رسول صدر عاملی فیلم زیبا صدایم کن را از روی کتابی با همین نام ساخته‌اند، معمولاً فیلم‌هایی که از روی یک کتاب ساخته می‌شوند ابتدا، بدنه و انتهای خوبی دارند که در این فیلم نیز همین‌طور بود، گرفتن حکم رشد زیبا صحنه‌ی ابتدایی فیلم بود که در عین اینکه اطلاعاتی از شخصیت به مخاطب می‌داد، وجهی از قانون را که احتمالاً خیلی‌ها به آن آشنا نبودند، به نمایش گذاشت و قرار دادن چنین موضوعی برای شروع فیلم از هوشمندی و دغدغه‌مندی ایشان است، آقای صدر عاملی کاملاً با دغدغه‌ی مسائل روز جامعه و اهمیت توجه به سلامت روان روی این فیلم کارکردند، بدون عجله و اصطلاحاً سر صبر کار را ساخته‌اند، کشف ژولیت رضایی و بازی گرفتن بسیار خوب از او، احتمالاً یکی از بهترین کارهایی بود که ایشان در این فیلم انجام دادند، همچنین بازی گرفتن ازآقای امین حیایی که مدتی به بازی در فیلم‌های کمدی مشغول بود نیز به بهترین شکل ممکن در آمده بود، این موضوع برای آقای مهران غفوریان نیز صادق است، فیلم هیچ صحنه‌ی اضافی نداشت و کمبودی نیز احساس نمی‌شد، به نظر می‌رسد آقای صدر عاملی به خوبی فیلم‌نامه را بازخوانی کرده‌اند و به آن مسلط بودند، ایشان زیبا صدایم کن را ازهرجهت در بهترین شکل خودش ساخته‌اند.

زیبا صدایم کن فیلمی با فضای آشنا و صمیمی است که همه می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند.