نقد جعفر گودرزی: تاکسیدرمی، شبه کمدی که از درون می میرد!
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نوشت:
تاکسیدرمی فیلمی است که در تلاش است تا در قالب کمدی سیاه، به مسائل پیچیده‌ای چون هویت، وابستگی، و گذشته بپردازد، اما در نهایت در ساختار و روایت خود دچار مشکل می‌شود. فیلمی که در ابتدا وعده ایجاد موقعیت‌های طنزآمیز و موقعیت‌سازی‌های خلاقانه را می‌دهد، اما در عمل از خلق چنین موقعیت‌هایی عاجز است و در نطفه خفه می‌شود.
کمدی، به معنای واقعی خود، نیاز به ساخت موقعیت‌های خاص و منحصر به فرد دارد که در آن شخصیت‌ها در برابر شرایط غیرمنتظره و اغراق‌آمیز واکنش‌هایی غیرمنتظره از خود بروز دهند. اما “تاکسیدرمی” نتواسته چنین لحظاتی را ایجاد کند و بسیاری از موقعیت‌هایی که در فیلم وجود دارد، به جای ایجاد لحظات خنده‌آور یا موقعیت‌های طنزآمیز، به نظر می‌رسد که بیشتر در تلاش‌اند تا عمق درام را پر کنند، بدون اینکه خود را در ساختار کمدی واقعی پیدا کنند.
عبدالرضا، به عنوان شکارچی و تاکسیدرمیست، هویت ،گذشته و آینده اش در دنیایی از حیوانات مرده گرفتار شده است.
این فیلم، به جای اینکه با خلق موقعیت‌های عجیب و غریب، فضای خنده‌داری بسازد، گویی تلاش می‌کند از یک کمدی سیاه فقط فرم بیرونی را حفظ کند، در حالی که هیچ‌یک از شخصیت‌ها یا رویدادها به درستی به این قالب نمی‌چسبند. در حقیقت، بیشتر شبیه کمدی است که تلاش می کند جدی و تراژیک باشد، اما به دلیل نبود موقعیت‌های درست کمدی، چیزی بیشتر از یک تلاشی نافرجام برای طنز به دست نمی‌آید.
در نهایت، “تاکسیدرمی” فیلمی است که نمی‌تواند در موقعیت‌های کمدی به درستی گام بردارد و در عین حال در تلاش برای درام شدن، از قدرت طنز خود فاصله می‌گیرد. فیلمی که گویی به زور می‌خواهد خودش را به یک قالب مشخص وصله پینه کند، اما در این تلاش، به شدت بلا تکلیف می‌ماند و جذابیت خود را از دست می‌دهد.
