نقد جعفر گودرزی بر فیلم ناتوردشت: ناتوردشت و جستجویی میان قنات های گمشده روح
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نوشت:
فیلم ناتورِ دشت یکی از آثار قابل تامل سینمایی است که در مرزهای تردید، اخلاق و مسئولیت‌پذیری انسانی گام می‌زند و با فضاسازی‌های دقیق و طبیعت‌محور، قصه‌ای پیچیده از روابط انسانی و بحران‌های اجتماعی را روایت می‌کند. به‌نظر می‌رسد داستان گم‌شدن یک دختر بچه در ابتدا تنها به‌عنوان یک بحران ساده معرفی می‌شود، اما با گذشت زمان و گسترش پیچیدگی‌ها، این بحران تبدیل به درامی عمیق و پرتنش می‌شود که مرزهای عاطفی و اخلاقی شخصیت‌ها را به‌چالش می‌کشد.
فیلم با روایتی هوشمندانه و تدریجی آغاز می‌شود. قایق کاغذی که یسنا می‌سازد و در آب می‌اندازد، نمادی از تلاش بی‌پایان انسان‌ها برای یافتن مسیر در زندگی است. این صحنه، در حقیقت آغازگر سفری پیچیده است که نه تنها بحران‌های بیرونی بلکه کشمکش‌های درونی شخصیت‌ها را به‌طور عمیق نمایان می‌کند.
گم‌شدن یسنا در ابتدا به‌نظر یک بحران ساده است، اما به تدریج و با وقوع پیچش‌های غیرمنتظره، تبدیل به معمایی انسانی و اخلاقی می‌شود که در دل آن سوالاتی چون هویت، مسئولیت‌پذیری و مرزهای اخلاقی مطرح می‌شود. این سوالات، به‌ویژه در موقعیت‌های پیچیده و بحرانی که شخصیت‌ها با آن‌ها مواجه می‌شوند، به‌طور جذابی در ذهن مخاطب نقش می‌بندند.
فضای روستایی و طبیعت در این فیلم به‌عنوان استعاره‌ای از بحران‌های درونی شخصیت‌ها عمل می‌کند. قنات‌ها که در ابتدا مکانی طبیعی به‌نظر می‌رسند، به‌نوعی نماد بحران‌ها و چالش‌های پیچیده درونی شخصیت‌ها هستند. این میزانسن‌ها که در آن فضای طبیعی و وضعیت روحی شخصیت‌ها با هم درآمیخته‌اند، به‌شکلی موثر بر هیجان و احساسات مخاطب تاثیر می‌گذارند.
پایان فیلم از لحاظ احساسی بسیار قدرتمند است. با گره‌گشایی‌های دقیق و رها کردن کشمکش‌ها، ضربه‌ای عاطفی به مخاطب وارد می‌کند که تا لحظه آخر او را درگیر می‌کند و به‌طور کامل تحت تاثیر قرار می‌دهد.
با این حال، فیلم با برخی مشکلات در ریتم مواجه است. پس از گم‌شدن یسنا، فیلم به جستجوهای مداوم و تلاش‌های بی‌وقفه برای یافتن او پرداخته، که در برخی لحظات ممکن است برای تماشاگر کمی کشدار به‌نظر برسد. این تکرارها می‌توانستند با تنش‌های بیشتر و تحرک بیشتر همراه شوند تا تاثیرگذاری بهتری داشته باشند.
در کنار این، شخصیت حلما که درگیر کشمکش‌های عاطفی آیهان است، در برخی لحظات فیلم به‌طور کامل مورد توجه قرار نمی‌گیرد و پتانسیل‌های شخصیتی او نادیده گرفته می‌شود. رابطه پیچیده او با آیهان و بحران‌های درونی‌اش می‌توانست با دقت بیشتری به تصویر کشیده شود تا جایگاه بیشتری در پیشبرد داستان پیدا کند.
ناتور دشت از جمله فیلم‌های شخصیت‌محور است که بیشتر بر واکنش‌های درونی شخصیت‌ها و روابط پیچیده انسانی و بحران‌های روانی آنان تمرکز دارد. در این نوع فیلم‌ها، تحولات شخصیتی و روند تغییرات درونی از هر اتفاق خارجی مهم‌تر است.
در دنیای پر از آشوب و التهاب روزهایی که تمام مردم روستا در جستجوی یسنا هستند، اصرار احمد به پر کردن قنات خانه‌اش که در حال ریزش است، سوال‌برانگیز به‌نظر می‌رسد. در شرایطی که تمام توجه و تلاش او معطوف به یافتن دخترش است، چرا باید در بحرانی‌ترین لحظات به کاری بی‌ربط و غیرضروری چون پر کردن قنات پرداخته شود؟
این فیلم، با تمرکز بر شخصیت‌ها و چالش‌های درونی آن‌ها، تماشاگر را به‌چالش می‌کشد و در نهایت اثری ماندگار و تاثیرگذار را در ذهن‌ها به‌جا می‌گذارد.
