رضا صائمی: فیلم پیرپسر را اکران عمومی کنید!

به گزارش آژانس خبری سینما درام، رضا صائمی روزنامه نگار و منتقد سینما طی یادداشتی در ستایش بازی تاثیر گذار حامد بهداد در فیلم پیرپسر آخرین ساخته درخشان اکتای براهنی، جزو معدود آثار ممنوعه که در بخش ویژه جشنواره پس از فشارهای فراوان برای ممانعت از اکران به نمایش در آمد نوشت:

بازی حیرت‌انگیز حسن پورشیرازی در “پیرپسر”، چنان صحنه را تسخیر می‌کند که شاید بازی خوب حامد بهداد از دیده پنهان بماند، به گمانم بهداد یکی از پخته‌ترین و قوام‌یافته‌ترین بازی‌هایش را اینجا ثبت کرد که نتوانستم از بیانش بگذرم، درست در دل قصه‌ و موقعیتی ملتهب و پر از اکت‌ها و کنش و تنش بیرونی، او بازی به شدت کنترل شده و درونی‌ای دارد و با درک درست از نقش به نقش‌‌آفرینی دقیق دست می‌زند تا کاراکتر علی به عنوان شمایلی از یک فرهیخته صلح‌طلب که در جنگ با پدری شرور، اعتماد به نفسش زخمی شده، در قاب بنشیند، پسری که تاوان پدری پلشت را در پریشانی‌های درونی‌اش می‌دهد و رنج تحقیرش را در بی‌تابی‌هایش تاب می‌آورد، غمی که در چشم‌های علی و نگاه مغمومش موج می‌زند، اوج تنهایی او را به تصویر می‌کشد، حامد بهداد چقدر در بازنمایی شخصیت علی، به اندازه و بهنگام است و همدلی مخاطب را برمی‌انگیزد، دیالوگ‌های او با لیلا حاتمی، جان دارد، عمیق است و روایتی روانکاوانه از رنجوری عشقی هویتمند در زمانه روابط هیستریک کنونی را به خوبی نمایش می‌دهد.
دیالوگ‌های حامد بهداد و لیلا‌ حاتمی در “پیر پسر” فقط یک گفت‌و‌گوی دراماتیک نیست، بازنمایی گفتمان غالب بر روابط عاطفی در جامعه کنونی ماست، بی شک یکی از بهترین و متفاوت‌ترین بازی‌های حامد بهداد را می‌توانید در “پیرپسر” ببنید.

او اینجا شمایلی از روشنفکر شکست‌خورده در زمانه‌ای بی‌شکوه است که قربانی تقدیری رقت‌انگیز شده، پسری که نمی‌خواهد نشانی از پدر باشد اما در شر او گرفتار می‌شود، کسی که رویاهایش، پای شر ابتذال به زوال می‌رود و درک نمی‌شود، او تصویری از فرهیختگی در عصر لودگی است، خودِ خودِ تنهایی، تنهایی عمیق و مغموم!
اینکه تنها اهل رسانه و منتقدان، امکان تماشای فیلم را داشتند نه فضیلت است، نه منزلت، شکلی از رانت فرهنگی است که شایسته فرهنگ نیست، فیلم را اکران عمومی کنید، تماشای این فیلم، حق همگان است نه فقط منتقدان!