اسکورسیزی: فیلم‌ها را به دلایلی به جز پیرنگ تماشا می‌کنیم؛ «کازینو» هیچ پیرنگی ندارد
به گزارش آژانس خبری سینمادرام، «مارتین اسکورسیزی» در یک جلسه پرسش و پاسخ در جشنواره ترایبکا اعتراف کرده است که درام جنایی «کازینو» (Casino) با بازی «رابرت دنیرو»، «جو پشی»، «شارون استون»، «دان ریکلز» و «فرانک وینسنت» که در سال ۱۹۹۵ اکران شد، «پیرنگ ندارد.» این فیلم از کتابی نوشته «نیک پیلگی» اقتباس شده و مدت آن به حدود ۳ ساعت می‌رسد.
اسکورسیزی پیش‌تر گفته بود این فیلم اکشن و داستان دارد اما پیرنگ نه. او در جلسه پنجشنبه از آن اظهارت خود دفاع می‌کند و می‌گوید: «بله، فیلم طول قابل‌توجهی دارد. [خنده حضار.] می‌خواستیم به تعبیری یکی از نت‌ها را تقویت کنیم، و طول فیلم را این همه افزایش دادیم. می‌خواستیم یک تجربه نفس‌گیر به نظر برسد. نمی‌دانم که آیا پیرنگ لازم بود یا نه… اغلب فکر می‌کنم فیلم‌هایی که در موردشان فکر می‌کنید، یا آثاری که می‌خوانید، اگر آن‌ها بررسی کنید، می‌بینید که بسیاری از فیلم‌هایی که دوست داریم، مثل «سرگیجه» (Vertigo) هیچکاک، چه کسی به پیرنگش اهمیت می‌دهد؟ از طرفی اگر آن پیرنگ را واقعاً تجزیه و تحلیل کنید، می‌بینید که به‌شدت غیرمحتمل است!»
اسکورسیزی ادامه می‌دهد: «برای چه تماشایش می‌کنیم؟ به دلایل دیگری تماشا می‌کنید. به خاطر سینما، رنگ، بازیگران، دیالوگ، فضا، لحن و تجربه تماشایش می‌کنید… می‌خواهم به این برسم که به نظر من اگر بدانید که فیلمی یا کتابی را به خاطر پیرنگش می‌بینید و می‌خوانید، مگر در صورتی که شخصیت‌پردازی آن در عمق روانشناسانه و احساسی منحصر به فرد باشد، هیچ دلیلی ندارد که دوباره و دوباره آن را بخوانید، چون پیرنگ را می‌دانید. پس چه دلیلی دارد؟»
«رابرت دنیرو» در «کازینو» نقش «سم «ایس» راثستین» تبهکار را بازی می‌کند که باید در لاس وگاس کازینویی را مدیریت می‌کرد. وقتی بهترین دوستش «نیکی سانتورو» با بازی «جو پشی» و معشوقه خودش «جینجر» با بازی «شارون استون» بیش از حد جلب توجه می‌کنند، او باید دست به اعمالی برای اصلاح امور بزند.
اسکورسیزی درباره اقتباس شدن «کازینو» از یک «داستان واقعی» می‌گوید: «باید اسامی شخصیت‌های زیادی را تغییر می‌دادیم. در فیلم هست، حتی نمی‌توانیم بگوییم شیکاگو. وقتی به شیکاگو کات می‌خورد، می‌گوییم «بازگشت به خانه.»»
او در پایان می‌گوید تحت فشار تبهکاران واقعی نبوده است: «جلساتی در وگاس با چند نفر برگزار شد که به ما گفتند مراقب باشیم و یادتان نرود که این شخصیت‌ها واقعی‌اند و غیره. مسئله این است که این موضوع را عموم مردم می‌دانند و به نظر بر اساس حقیقت است. اسامی و بسیاری چیزهای دیگر را تغییر دادیم. اما طبیعتاً کسانی که شخصیت‌های واقعی را می‌شناسند، حقیقت را می‌دانند. عناصری از حقیقت در فیلم وجود دارد.»
