«آبی روشن» با ۱۵ هزار نفر مخاطب در سینما، به اکران آنلاین می‌رسد

به گزارش سینمادرام، فیلم سینمایی «آبی روشن» که از اواخر خردادماه روی پرده سینماها رفت، پس از حدود دو ماه به اکران آنلاین رسید.

به گزارش ایسنا، «آبی روشن» به کارگردانی بابک خواجه‌پاشا از ۲۳ خردادماه در سالن‌های سینما اکران شد و تاکنون با ۱۵ هزارنفر تماشاگر به فروش ۹۶۸ میلیون تومان رسیده است.

با پایان نمایش عمومی این فیلم در سینماها، اکران آن از یکشنبه،  ۱۱ شهریورماه در پلتفرم فیلم نت به صورت آنلاین آغاز می‌شود.

طبق اعلام روابط عمومی، «آبی روشن» از ساعت ۲۰ فردا شب اکران آنلاین خواهد شد.

در این فیلم سینمایی مهران احمدی، مهران غفوریان، سارا حاتمی، مرتضی امینی‌تبار، روح‌الله زمانی، علی‌اکبر اصانلو، کاظم هژیر آزاد و سامان مهکویه به ایفای نقش پرداخته‌اند.

در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است: کشف یک فیروزه‌ی کمیاب زندگی یونس که صاحب معدن، معتمد و بزرگ شهر است را وارد مسیر مخاطره‌آمیزی می‌کند.  

این فیلم محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج، بنیاد سینمایی فارابی و بنیاد بین‌المللی امام رضا (ع) است که امیر ابیلی و داوود گنجوی نویسندگی آن را بر عهده داشتند.

 سایر عوامل «آبی روشن» عبارتند از: مجری طرح: وحید معدنی، مدیر فیلمبرداری: پیمان عباس‌زاده، تدوین: حسین جمشیدی‌گوهری، طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی، موسیقی: فرید سعادتمند، طراح صحنه: امیر زاغری، مدیر تولید: سید مقصود میرهاشمی، طراح چهره پردازی: کامران خلج، مدیر صدابرداری: اشکان پورتاجی، طراح لباس: الهام ترکمن، مدیر برنامه‌ریزی: امید همتی‌فراز، انتخاب بازیگر: کیومرث مرادی، دستیار اول کارگردان: امیر رونقی، طراح جلوه‌های ویژه میدانی: ایمان کرمیان، طراحی جلوه‌های بصری: امین پهلوان‌زاده، منشی صحنه: آرزو قربانی، عکاس صحنه: صمد قربان‌زاده، طراح نشان: احسان حسینی، روابط عمومی: علی سلمانزاده.

نظر منتقدین:

محمدتقی فهیم، منتقد پیشکسوت سینما:

یا ضامن اهو؛ ابی روشن

فیلم «آبی روشن» کار بابک لطفی خواجه پاشا است که سال گذشته با فیلم قابل اعتنای «در اغوش درخت» سر زبان‌ها افتاد. او امسال هم با اثری (به قول تحلیلگران سینما) ابرومند ظاهر شده است. ابی روشن در قالب جاده‌ای با رویکرد مذهبی/ اجتماعی به سروسامان رسیده است. در واقع تنها فیلم ساخته شده با مولفه‌های دینی این دوره جشنواره ابی روشن است. به نظر من این فیلم تنها اثری است که شخصیت دارد . حاج یونس شخصیت شده است. همچنین تنها فیلمی است که یک تیپ ساخته شده دارد . آدمی که مهران غفوریان بازی می‌کند به خوبی تبدیل به تیپ شده است، چیزی که در فیلم‌های امسال جایش خالی بود . تیپ‌سازی کار سخت سینما است . هرکسی نمی‌تواند تیپ بسازد چه در کارگردانی و چه در بازیگری. بنابراین فیلم آبی روشن یک شخصیت و یک تیپ باور پذیر دارد. فیلم در ساختار بد قواره است. به نظر من افتتاحیه باید از صحنه سرقت فیروزه شروع شود، یعنی قبل از آن همه‌اش زیادی است. از منظر عطف منجر به تحول هم، فیلم لنگ می‌زند. معمولا در فیلم‌های جاده‌ای، اصلی‌ترین فاکتور تحول شخصیت است، چنانکه از نقطه شروع تا فینال قهرمان طی مسافت را به تغییر مبدل می‌کند، درحالی که اینجا روی تمهیدات و قبل از آن انگیزه درونی قهرمان کار لازم نشده است. یعنی حاج یونس از مبدا می‌داند برای چی حرکت می‌کند، لذا اتفاقات بین‌راهی تاثیری در تغییر او ندارد، ضمن اینکه این اتفاقات هم از منشا کهنه فیلمفارسی می‌آید. با تصادف شکل می‌گیرند مانند چاقویی که بعدا بدرد رهایی آهو می‌خورد. کامیون و … و برخی کم دقتی‌ها، از جمله فراری دادن شکارها با بوق ماشین در حالی که قبل از بوق، صدای تیراندازی می‌آید، یا راه رفتن حاج یونس بدون کلاه ایمنی در تونل معدن و … بازی مهران احمدی و مهران غفوریان متناسب با کاراکترهایشان خوب است، خصوصا غفوریان که آدم پاکباخته را درآورده است.

لقمان مداین، منتقد سینما:

فیلم آبی روشن قصه خضر است و موسی!

محتوای فیلم بسیار خوب طرح شده بود، ما را یک قدم بالا می برد تا از زاویه شخصی به مباحث پیرامونی نگاه نکنیم، ما را به صندلی امام رضا(ع) می نشاند تا با احاطه کامل هر شخص را آنالیز کنیم، قضاوت نکنیم، بعد مثبت و منفی انسان ها را کنار هم می گذاشت، می خواست بگوید برای آنکه خادم اهل بیت(ع) شوی باید حسابت را با همه تسویه کنی، هیچ نقطه تاریکی نه در ذهنت باشد نه در قلبت، رشد  و بخشندگی را تعلیم‌می داد، آمد تا بگوید هیچ خیری به کسی نمی رسانی مگر آنکه پاسخش را در همین جهان می یابی، یعنی از هر دست بدهی از همان دست پس می گیری، نشان می دهد امام رضا(ع) ضامن هرکس می شود چه خوش نام چه بد نام  و دلیلش صبر ایوب می خواهد تا به سفر قهرمان بروی و دانه به دانه دلیلش را بیابی.

فیلمنامه قهرمان و ضدقهرمان خیلی خوبی داشت، یکسان بود، قهرمانی که بزرگترین مانع را نهایتا در خودش دید، پس خودفکنی کرد و بر ضد قهرمان که درونش بود پیروز شد و به خادم نائل آمد، حاج یونس و صبا را خضر دیدم و موسی، گام به گام می رفتند و تجربه می کردند، همان اندازه موسی قصه را بی حوصله  لج باز و کنجکاو می یابیم، عنصر ارتباطی قوی دارد، عطف بندی اش بسیار مثبت است، تعلیق دارد، دیالوگ هایش قدری طولانی و کلیشه ای است که فیلم را از ریتم می اندازد، کشمکش هایش کشش دارد، پیرنگش بسیار خوب است و خرده پیرنگ های خوش نگاشت، کاشت، داشت و برداشت کاراکتر هایش طی سفر رعایت نمی شود و بی حساب کاراکتر وارد و خارج می شود، شخصیت پردازی خوبی دارد.

میزانسن مطلوبی دارد، طراحی لباسش خیلی خوب بود، با سطح فرهنگی هر کاراکتر هم خوانی داشت، طراحی صحنه اش منطبق با قصه بود، گریم متناسبی داشتند، در ترمیم و ترسیم موفق بود.
در المان های فوق زیبایی شناسی بصری و توجه به رنگ وجود داشت که ترکیبی عالی می ساخت.

صداپردازی عالی بود، صدای محیط و موسیقی متن داشت، تدوین از چینش خوبی بهره می برد ولی حذف نمای مازاد نکرده بود، نمای ری اکشن خوبی برنگزیده بود که نمی دانم گزینه دیگری داشته یا خیر اما اصلاح رنگ و نورش خوب بود.

بازیگرانش جملگی خوب و درجه یک بودند، نقش را شخصی کرده، میمیک صورت باور پذیری ارائه داده بودند و المان های جسمانی شان کاملا خوب بود، ادای دیالوگ مناسبی در لهجه، لحن و آواداشتند که درخشان بود.
شاهد یک مرتضی امینی تبار منحصر به فرد بودیم که فضای فیلم را متفاوت و مثبت کرد، ضربان را بالا برد و مخاطب را با فیلم همگام کرد، مهران احمدی بی نظیری داشت که همه دار و ندار فیلم بود و یک تنه پیرنگ را به دوش می کشید و کشش ایجاد می کرد، مهران غفوریانش حرفه ای آمد و کاملا نقش را شخصی کرد حتی ورود ناگهانی اش آنقدر قوی بود که مخاطب را مجذوب خود می ساخت، سارا حاتمی در نشان دادن آن شخصیت پرتنش که بتواند واکنش مخاطب را برانگیخته کند خوب ظاهر شد و استاد عزیز جناب علی اکبر اصانلو را داشتیم که دقایق کوتاه حضورشان بسیار پر افتخار بود.

کارگردان بعضا زاویه ری اکشن خوبی بر نگزیده بود، بر تدوین دقت نکرده بود ولی در میزانسن، فیلمنامه شاهکارش که از فیلم کتاب سبز نیز ایده برداری کرده بود، بازی خوبی که از بازیگرانش مطالبه کرد، صدا، موسیقی، محتوا و قاب بندی درجه یکش بی نظیر بود.

(منبع:سینما اعتماد)

صاحبه پویان مهر، منتقد سینما:

فیلمی که آینه را رو به صورتت می گیرد!
آبی روشن به کارگردانی بابک خواجه پاشا،محتوای بی نظیری را با خود به دوش می کشد، روایت انسانی است که برای بی حساب شدن در اعمال وارد سفری درونی می شود و مخاطب از بیرون نظاره گر آن می باشد، سراسر پیام و مفهوم است، در نهایت با خود واقعی اش مواجه می شود آن را می شکند و برای التیام وجدانش تنبیه را شایسته خود می داند و رشد قهرمان اتفاق می افتد. می شود گفت فریاد می زند:
خود شکن آینه شکستن خطاست.
فیلمنامه از نظر فنی در سطح بالایی است، معرفی کاراکترهای اصلی، عطف بندی های قوی و پرکشش و تعلیق های غافلگیر کننده دارد که به پیشبرد ماجرا کمک می کند اما دیالوگ ها در مواردی شلوغ و پر از اطلاعات است و ورود و خروج برخی کاراکترها با توجه به زمان رعایت نمی شود، خرده پیرنگ های خوب برای معرفی شخصیت نقش اصلی وارد ماجرا می کند، کاشت اتفاقات در نظر گرفته شده و اوج و پایان بندی بسیار خوبی دارد، عنصر ارتباطی قوی دارد که همان سنگ فیروزه است، قهرمان ماجرا با درون خود می جنگد یعنی ضدقهرمان سیاهی های وجودش است‌.
بازی بازیگران بی نقص و حرفه ای است، یک تیم مثال زدنی کنار هم، نقش را طوری شخصی کرده اند که انگار سال ها همراهشان بوده، آقای مهران غفوریان با ورود کوتاه خود تکان خوبی به فیلم می دهد.
طراحی صحنه منطبق و درست است، طبقه اجتماعی و شرایط را معرفی می‌کند، طراحی لباس مناسب کاراکتر هاست، به زیبایی بصری توجه کرده و فرهنگ کاراکترها را در نظر گرفته است.
تدوین در انتخاب زوایا خوب نیست، درمواردی کات های نامناسب دارد، اما ریتم اثر یکسان و متناسب با ماجراست، اصلاح رنگ و نور حرفه ایست، صدا گذاری سینک است و اتمسفر دارد.
گریم کاراکترها موفق است، در حد نیاز و فضای فیلم تمیز و مناسب در آمده.
موسیقی متن خوب دارد که به فضا بعد می دهد و بر کشش پیرنگ می افزاید.
نام فیلم بسیار درست انتخاب شده برگرفته از محتواست و بر عنصر ارتباطی تاکید می کند.
کارگردانی اثر آبی روشن موفق است، هرچند در بعضی موارد مانند نظارت کلی بر تدوین و حذف نماهای مازاد و یا پرداختن به دیالوگ پردازی مطلوب و البته انتخاب نماهای بهتر در برخی صحنه ها مورد نقد منفی قرار می گیرند اما نحوه پرداخت ایشان برای رساندن ایده اصلی فیلم موفق است و شایسته تقدیر.

(منبع:سینما اعتماد)